Krokodillen en slaven

Nadat ik gisteren geeindigd ben bij vorige week dinsdag toen we terug gingen naar onze gastouders, zal ik vandaag verder gaan. Het was fijn om weer terug te zijn in onze gastfamilie, ze zorgen altijd goed voor ons. Woensdag gingen we helaas niet naar het weeshuis, onze gastvader was niet aanwezig om ons er naar toe te brengen. Dat was wel erg jammer! Donderdag stonden we op en voelde ik me (nog steeds) niet helemaal fit. Maar goed, ik sleepte me er doorheen, want je wil toch graag naar het weeshuis. Het was fijn om weer in het weeshuis te zijn, maar na een uurtje zat ik er helemaal doorheen. Uiteindelijk dus maar besloten om weer terug te gaan. Natuurlijk ging dat niet zonder slag of stoot, want toen we onderweg waren kregen we motorpech. Daar sta je dan in de brandende hitte, geen plekje schaduw. Hoe fijn is dat als je je al ellendig voelt. Uiteindelijk maar besloten om mijn gastvader te bellen (die bestuurde de andere motor) en die kwam me ophalen. Wat was ik blij toen ik eindelijk kon liggen. Ik heb de hele dag niet veel anders gedaan dan slapen. De volgende dag met pijn in het hart besloten om ook maar niet naar het weeshuis te gaan. Linda is die ochtend alleen geweest. Flink balen, maar mijn gezondheid is belangrijker.

Vrijdagmiddag wilden we naar Bolgatanga vertrekken, want daar zouden we Jamie, Karin en Danielle ontmoeten. Ik was dan wel niet fit, maar misschien kon ik een beetje aansterken in een wat luxere omgeving. Tenslotte gingen we weer naar ons favo hotel in Bolga. In het hotel waren de dames al. Het was fijn om ze weer te zien. We besloten om een internetcafe op te zoeken. Het internetcafe waar we 2 weken daaroor hadden, had alleen op dat moment geen internetverbinding. We hebben nog even gewacht, maar heel Bolga was niet aangesloten op internet blijkbaar. Toen zijn we maar weer weggegaan en besloten wat te eten. Natuurlijk wilden we allemaal graag westers eten, dus Linda en ik begeleidden de rest naar ons eetstekkie in Bolga. De anderen waren zeer gelukkig om even wat anders te eten dan aardappelen, fruit, deeg en/of rijst. Daarna gingen we lekker relaxen in ons hotel en natuurlijk bijpraten. We doen niets anders!

De volgende ochtend zouden we op tijd weggaan, want we wilden naar Paga. Dat was tenslotte de reden van onze komst naar Bolga dat weekend. Paga is een grensplaatsje, het ligt aan de grens met Burkina Faso. Het plaatsje staat bekend om zijn krokodillenvijvers en die wilden we graag aanschouwen. Ook is daar een slavenkamp die we graag wilden bezoeken. Maar eerst moesten we een taxi regelen vanuit Bolga. Uiteindelijk hadden we voor een redelijke prijs een taxi geregeld. Onze taxichauffeur zou de hele ochtend met ons meegaan en ons dan ook weer terug brengen naar Bolga. Langs de weg werden er politiecontroles uitgevoerd. Wij waren in overtreding, want taxi's mogen maximaal 4 personen meenemen en wij waren met zijn 5-en. Maar goed, het is Afrika. Dus onze taxichauffeur stopt de politie wat geld toe en dan is het geregeld. En het is echt maar een fooi wat ze krijgen!

Aangekomen in Paga werden we eerst naar de grootste krokodillenvijver gebracht, Chief's pond. Ik keek naar de vijver en dacht echt: "Ik zie niks! Waar zijn de krokodillen?" We kwamen daaraan en werden hartelijk begroet. We kregen uitleg hoe het werkte. We moesten allemaal betalen om ze te zien en foto's te maken. Daarnaast moest 1 van ons een kip kopen om de krokodillen te lokken. Jamie vond het erg leuk om de krokodil te voeren, dus die wilde dat wel doen. Vervolgens werden we naar de vijver gebracht. Al snel kwam er een krokodil aangezwommen en die kwam uit het water. We moesten allemaal aan de kant gaan staan, omdat het gevaarlijk was. Toen kregen we een seintje dat 1 van ons mocht komen. Je moest eerst achterlangs lopen en dan kon je zijn staart oppakken. Ik was natuurlijk weer veel te gretig en wilde hem nog verder oppakken, maar dat mocht absoluut niet. Ondanks dat er heel paniekerig gedaan werd, vond ik het helemaal niet zo eng. Misschien wel omdat zo'n krokodil heel rustig ligt. Nadat iedereen foto's had gemaakt, vroeg Jamie of het ook mogelijk was om op de krokodil te zitten. Daarvoor moesten we naar de andere kant van de vijver, maar eerst mocht de krokodil nog gevoerd worden. Jamie stond daar met een half levende kip in de handen en ze moest die naar de krokodil toegooien vanaf 4 meter afstand ongeveer. Er werd goed toezicht gehouden. Jamie gooide helemaal mis en toen had die krokodil de kip natuurlijk snel te pakken. Maar goed, we wilden nog op een krokodil zitten. Daarvoor moesten we wel weer een kip kopen, haha. Uiteindelijk hebben we dus ook nog op een grotere krokodil gezeten en de kip werd dit keer ook beter toegegooid. We waren erg tevreden over ons avontuur met de krokodillen.

Daarna op naar het slavenkamp. Onze chauffeur was netjes op ons blijven wachten en we waren dus ook erg blij met hem. Bij het slavenkamp aangekomen werden we opgewacht door een gids. Die zou ons een rondleiding geven. Dit was heel interessant, maar eigenlijk heel moeilijk uit te leggen als je niet alles ziet. In ieder geval was duidelijk dat de slaven geen best leven hadden daar. Gelukkig heb ik de foto's nog...;)

Aangekomen in Bolga was ik helemaal kapot. Ik was nog steeds niet volledig hersteld en wilde dus maar 1 ding en dat was liggen. Ik ben dus lekker terug naar het hotel gegaan en de rest ging even wat eten. Daarna zijn ze nog naar de markt geweest. Na een paar uurtjes kwamen ze mij weer ophalen, want we wilden naar het internetcafe. Maar wat denk je? Het internet lag er weer uit! Na wat rondhangen zijn we maar weer terug naar het hotel gegaan. Karin, Linda en Jamie hadden honger, dus die gingen maar weer naar het eetstekkie. Danielle en ik bleven achter in het hotel en daar hebben we gezellig wat zitten kletsen.

Zondag hebben we eerst lekker uitgeslapen en daarna wat gegeten. Vervolgens weer naar het tro tro station, want het was tijd om terug te gaan naar ons gastgezin. Afscheid genomen van de dames, want die zouden we niet meer zien in Ghana. Het gastgezin was erg blij om ons weer te zien. Voor ons was het ook fijn om er weer te zijn.